தனிமையென்னும் பாழ்நிலம்.

 

 

தனிமையென்னும்
பாழ்நிலத்தில்,
என் அன்பே!
உன் குரலின்
நிழல்கள்
ஜல்ஜல்லென்று
ஒலிக்கின்றன..

தனிமையென்னும் பாழ்நிலத்தில்
அசைந்தாடுகின்றன
உன் அதரங்களின்
அரூப பிம்பங்கள்..

தனிமையென்னும்
பாழ்நிலத்தில்
பிரிவுச்
சாம்பலிலிருந்து
மொட்டுவிழ்க்கின்றன
உனது
இருப்பின்
மல்லிகையும்
ரோஜாவும்.

 

தனிமையென்னும்
பாழ்நிலத்தில்,
எங்கோ
அருகிலிருந்து
எழுகிறது
உனது
சுவாசம்..
அது தகிக்கிறது
கனலாய்
அதன்
உஷ்ணத்தில்…

தனிமையென்னும்
பாழ்நிலத்தில்,
தூரத்தில்
துளிர்க்கிறது
சொட்டு சொட்டாய்
பனித்துளி போல
உன் மயக்கும் பார்வை..

தனிமையென்னும்
பாழ்நிலத்தில்,
இப்படி விழுங்கி விடும்
காதலுடன்
என் இதயத்தின்
கன்னத்தில் முத்தமிடுகிறது
உன் நினைவு

தனிமையென்னும் பாழ்நிலம்
நம்ப வைக்கிறது
பிரிவு அஸ்தமனம்
ஆவதாய்…
கூடல் விடிவதாய்!

 

Advertisements

கை வந்தமரும்!

 

முதலில்
முரண்டு பிடிக்கும்
கவிதை
முரட்டுக்காளையைப் போல..
பிடிதராது
பிடிபடாது..

முதல் சிகரெட்டின்
முதல் இழுவையைப் போல
உள்ளிழுக்க முடியாது
இருமலாய்
வெளியேறித் தொலைக்கும்..
பிறகு
பழகப்பழக
நாலு இழுவை
உள்ளிருத்தி
தம் கட்ட முடியும்!

முதல்
பெக் போல
உள்புகாது
குமட்டிக் கொண்டு வரும்
பிறகு
பழகப் பழக
குவார்டர்
குவார்டராக
முழுங்கினாலும்
முடியுமே
கம்பா நிக்க..

முதல் சம்போகம்
போல விந்து முந்தி
தலைகுனிய வைக்கும்..
பிறகு
பழகப் பழக
அந்த மன்மதக்கலையும்
மண்டியிடும்..

பிடிதராத கவிதையும்
மிரளாமல்
மல்லுக்கட்டினால்
என் கணக்காசிரியர்
சொல்வார் ,-
“போட போட
சிறுகுழந்தையின்
இடதுகாலின்
சின்ன சுண்டுவிரலுக்கும்
வசமாகும்டா கணக்கு …”
அது போல
வசமாகும்..

கைவந்தமரும்
கவிஞனின்
சேதி கொண்டு வரும்
புறா போல!

 

அன்பனின் அழுக்காறு.

 

 

பொறாமைப் படுவேன்!
அவள் மேல்
நறுமணத்தை அள்ளி வீசும்
ஒவ்வொரு மலரின் மீதும்;
அவளுக்கு பாடும்
ஒவ்வொரு பறவையின் மீதும்;
அவளுக்கு
மலர்களின்
மணத்தை கொண்டு சேர்க்கும்
ஒவ்வொரு தென்றல் மீதும்.

அழுக்காறு கொள்வேன்!
அவள் மனதை
ஈர்க்கும்
ஒவ்வொரு கவிஞனின் பாட்டுமீதும்;
அவளுக்கு குளிர் நிழல் தரும்
ஒவ்வொரு மரத்தின் மீதும்

வெந்தெரிவேன்!
அவள் பாதங்களுக்கு குளிரொளி வீசும்
ஒவ்வொரு இரவின் மீதும்!

எனக்கு பொறாமை ஏதுமில்லை
அவளிடமிருந்து
எதையும்
எதிர்பார்த்து
அவள் மீது
அன்பை பொழியும்
எவர் மீதும்.

அது அவளை
களைத்து சலிக்க
வைக்க கூடும்.

 

நான் வாழ விரும்புவதே
அவளுக்கு கொடுப்பதற்காக,
அவளிடம் கேட்பதற்காக,
அவள் இதயம்
விரும்பும்
ஆசைகளையெல்லாம்..

 

முல்லை மணம் .

 

வழக்கமாய்
வரும்
மாலை நேரத் தென்றல்
தவறாது வந்தது
இன்றும்..

இன்று அது சுமந்து வந்தது
மல்லிகை மணம்..

சுகந்தத்தில்
சுகித்து
மயங்கியவனிடம்
தென்றல் கேட்டது..

“உனக்கு மல்லிகை மணத்தை சேர்த்துவிட்டேன்
எனக்கு முல்லை மணத்தைக் கொடு..
உன்னிடம் சேர்த்ததை போல
மற்றவரிடமும்
சேர்க்க வேண்டாமா?”

தயங்கினேன்
ஒரு நிமடம்
பதில் சொல்லத்
தெரியாமல்..

அதுவோ
விடாமல்
“உதிர்ந்த முல்லைகளையாவது
கொடு”,
என்றது..

எப்படிச்
சொல்வேன்
தென்றலிடம்
புதிய காரை
நிறுத்த
முல்லைக் கொடிகளை
அழித்ததை?

 

சூரிய நமஸ்காரம்!

 

 

வேண்டாவிருப்பாகவே
எழுகிறான் கதிரவன்..

கடல்விளிம்பை
தாண்டியவுடன்
காண வேண்டியிருக்குமே
காணச் சகியாதவையை.

இதோ கடல் விளிம்பைத் தாண்டி உயர்ந்து
விட்டன
கண்கள்

வேறு வழியின்றி
திறக்கிறான்
கண்களை…

விடியுமுன்
வலை வீசிய பரதவர்கள்
பரிதாபமாய்
கரை திரும்பிக்கொண்டிருந்தார்கள்
வீசிய வலையை
கரையிலிருந்த இழுக்க..

இன்றாவது
ஏதாவது
சிக்க வேண்டும்
வலைகளுக்குள்..
பதட்டத்துடன்
விடிகிறது
பகலவனுக்கு..

கண்களை கசக்கி
பார்த்தவனுக்கு
ஏன் தான்
விடிகிறதோ
என்றிருந்தது
அடுத்த காட்சி…

மலம் கழித்த பின் கழுவிக் கொண்டிருந்தார்கள் சிலர்
கருத்த குந்துபுறங்களைக் காட்டி…

அவனுக்காக
அலைகள் பாய்ந்து
உள்ளிழுக்கப்பறந்தன

மேலும் அருவருப்பாகியது…

கரை முழுவதும்
கரைந்தும் கரையாத
மலக் கரைசல்கள்..

குமட்டிக் கொண்டு வருகிறது அவனுக்கு..

இந்தக்கொள்ளையில்
காத்திருக்கிறது ஒரு கூட்டம்
பிதுர்காரியம்
செய்து பிண்டம் கரைக்க,
செய்வினைகளை
தோஷங்களை
கழித்து
எதையெதையோ கரைக்க,
வீசியெறிய..

முதல் பார்வையிலேயே
அவன் ஆசைக் காதலியின்
அழகு
அசிங்கப்படுவதை
காணச் சகியாமல்
கண்களை
ஒரு நிமிடம்
மூடிக் கொள்கிறான்..

திறந்து பார்த்தவன் கண்களில்
எருமைகளின்
ஜலக்கிரீடை…

அவைகளென்ன
செய்யும்?
அளித்த நீரையெல்லாம்
அழித்து
அழைத்து வந்து விட்டார்கள்
ஆழிக்கரைக்கு…

ஆசைக் காதலியின்
மேனியை பரிவுடன்
கண்ணுற
மேயவிட்டான்
பார்வையை..

மிதித்து துவைத்ததோடு
விடாமல்
மேனியை
அலங்கோலப்படுத்தி விட்டு
அகன்றிருந்தார்கள்
அயோக்கியர்கள்..

இன்னதுதானென்றில்லை
எச்சிலைகள்,எச்ச உணவுகள்,காகித தட்டுக்கள்,கோப்பைகள்
பாட்டில்கள்,

நெகிழி கோப்பைகள்,

நெகிழிப்பைகள்.

பீடி,சிகரெட் துண்டுகள்

உள்ளாடைகள்,ஆணுறைகள்…

காதலிக்காக
சினந்த
அவன் கண்கள் சிவந்தன…

ஒரக்கண்ணில்
பட்டது
அவனுக்கு
பிரியமான பரதவர்கள்
வலைகளை இழுத்து முடிந்திருந்தது..

எட்டிப் பார்த்தவனுக்கு
வயிறு எரிந்தது…

நூறு ரூபாய் கூடத் தேறாது…

இன்றும் கடன் வாங்கித்தான் பிழைப்பு…

அவர்கள் டாஸ்மாக் விரையுமுன்
விரைந்து விட வேண்டும்…

தின்று கொழுத்து
அதை குறைக்கவே
நடப்பவர்கள்
வந்து இறங்கிக் கொண்டிருந்தார்கள்…

மிரண்டு வேகமாக மேலே
ஏறினான்..

இறங்கியவுடன்
பவ்யமாக
செய்து தொலைப்பார்களே
சூர்யநமஸ்காரம்
எல்லாவற்றிற்கும் காரணமான
இந்த படுபாவிகள்!

 

*மெரினாவில் நான் உலவிய காலங்களில் கண்ட காட்சிகள்
படிமங்களாய்
உறைகின்றன
இன்றும் மனதில்*

கவிதை-ஒரு அறிமுகம்.

Introduction To Poetry

by Billy Collins

I ask them to take a poem
and hold it up to the light
like a color slide

or press an ear against its hive.

I say drop a mouse into a poem
and watch him probe his way out,

or walk inside the poem’s room
and feel the walls for a light switch.

I want them to waterski
across the surface of a poem
waving at the author’s name on the shore.

But all they want to do
is tie the poem to a chair with rope
and torture a confession out of it.

They begin beating it with a hose
to find out what it really means.

கவிதை -ஒரு அறிமுகம்.

நான்
அவர்களை கோருவதெல்லாம்
கவிதையை
ஒரு வண்ணக் காட்சிவில்லையை போல
வெளிச்சத்தில்
ஏந்தி பார்க்க

இல்லை
அதன் கூட்டில்
காதுவைத்து கேட்க

இல்லை
அதனுள்
ஒரு எலியை
விட்டு
அது வெளியேறுவதை
கவனிக்க

இல்லை
கவிதையின் அறைக்குள்
நுழைந்து
அதன் சுவர்களை
தடவி
விளக்கின் விசையைத்
தேட

நான் அவர்களை
வேண்டுவதெல்லாம்
கவிதையின்
நீர்ப்பரப்பில்
சறுக்கி விளையாடி
ஆனந்தத்தில்
கரையிலிருக்கும்
படைப்பாளியின்
பேருக்கு கை
உயர்த்த

ஆனால்
அவர்கள் விரும்புவதெல்லாம்
கவிதையை கதிரையில்
கட்டிப்போட்டு
வாக்குமூலம்
வரவழைக்க
சித்திரவதை
செய்வதையே.

ஆரம்பித்து விடுகிறார்கள்
அதை
அடிக்க
உதைக்க
அது என்ன தான்
அர்த்தப்படுகின்றதென்று
அறிய!

-தமிழில்
நான்.

*கதிரை (ஈழத்தமிழ்),
கசாரை(மலையாளம்)
-நாற்காலி.

ஊழ் வேறுவேறானது!

Different Destinies

Millions busily toil, that the human race may continue;
But by only a few is propagated our kind.
Thousands of seeds by the autumn are scattered, yet fruit is engendered
Only by few, for the most back to the element go.
But if one only can blossom, that one is able to scatter
Even a bright
living world, filled with creations eterne.

by Friedrich Schiller

ஊழ் வேறுவேறானது.

கோடிகளில்
உழைக்கிறார்கள்
மானுடம்
செழித்து ஓங்க.
ஆனால் மானுடம் ஓங்கித்
திகழ்வது
என்னவோ
ஒரு சிலரால் மட்டுமே.
ஆயிரம் விதைகளை
சிதறிச்செல்கிறது
இலையுதிர்காலம்,
கனி தருவதென்னவோ
சில விதைகள் மட்டுமே,
மற்றவை ஒடுங்குகின்றன
பஞ்சபூதங்களுக்குள்.
ஒன்றே தான் மலருமெனினும்
அந்த ஒன்று
நித்தியத்தை தொடர்ந்து ஒளிர வைக்கும்
ஆயிரம் விதைகளை
வீசி விதைக்க
வல்லது!

-தமிழில் நான்.

*ஸ்கில்லர் தஸ்தாவெய்ஸ்கியின் ஆதர்ச எழுத்தாளர்*